Η Ντίνα και Οι Άλλοι

Για άλλη μια φορά επανήλθαμε στην κανονικότητα, που εντάξει δεν είναι και τόσο κανονική, αλλά είναι κανονικότητα… Κατά την γνώμη μου, καλό θα ήταν να προσαρμοστούμε.. Νομίζω ότι αρκετό καιρό χάσαμε κλεισμένοι μέσα. Αρκετό χρόνο ξοδέψαμε σε σενάρια. Αρκετό άγχος μας κατέβαλε. Ήρθε η ώρα για λίγη ανεμελιά. Και όταν λέω λίγη, δεν εννοώ λίγη…  Αν και δεν το θέλω καθόλου, κάτι μέσα μου λέει ότι δεν τελειώσαμε ακόμα με τον Covid-19 και με ότι αυτό συνεπάγεται…  Ας απολαύσουμε λοιπόν τις ελευθερίες που έχουμε αυτή τη στιγμή, με όποιον τρόπο μπορεί και θέλει ο καθένας μας…  Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να χάσουμε χρόνο συγκρίνοντας το τότε με το τώρα. Είναι κρίμα να χάσουμε το τώρα περιμένοντας ένα καλύτερο ή ένα ακόμα πιο δύσκολο αύριο. Το τώρα είναι εδώ, είναι καλύτερο από το χθες και πρέπει να το ζήσουμε. Με αγάπη για τον εαυτό μας και σεβασμό για τους γύρω μας, ήρθε η ώρα να ανταμειφθούμε για όσα είδαμε, ζήσαμε, μάθαμε και πάθαμε.  Μπορεί να διαφωνούμε σε όλα, να έχουμε εντελώς διαφο

Εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο ο κόσμος μας ταλαιπωρείται από την πανδημία, την καραντίνα, τον εγκλεισμό. Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι που λόγω όλων αυτών ταλαιπωρούνται λίγο παραπάνω. Γιατροί, νοσοκόμες, φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι σε καταστήματα e-shop, σούπερ μάρκετ και εταιρείες κούριερ, όλο αυτό τον καιρό έχουν ζήσει στιγμές, απείρου κάλλους…  Πάμε να δούμε μερικές;;;  ΦΑΡΜΑΚΕΊΟ …  Βρισκόμαστε στην χρονική περίοδο όπου η χρήση μάσκας ήταν υποχρεωτική μόνο σε κλειστούς χώρους. Στο φαρμακείο όπου εργάζεται η Χ. καταφθάνει ένας κύριος με μια πλαστική πολυθρόνα, την ακουμπάει στο πεζοδρόμιο και κάθεται. Η Χ. την ώρα εκείνη είχε κόσμο, όταν έφυγαν όλοι οι πελάτες της βγήκε από το φαρμακείο να δει τι γίνεται…  Χ. : <<Καλημέρα, θέλετε κάτι;;; >> Πελάτης : <<Ναι, έχω αυτή  εδώ την συνταγή...>> Χ. : << Γιατί δεν έρχεσαι μέσα;;; >> Πελάτης : << Γιατί δεν θέλω να φορέσω μάσκα και ξέρω ότι απαγορεύεται να μπω. >> Χ. : << Την πολυθρόνα εσείς τ

Την μέρα αυτή δεν θα την ξεχάσω ποτέ…. Όσος καιρός και αν περάσει θα την θυμάμαι  σαν να ήταν χθες… Ήταν σοκ… Μεγάλο σοκ…  Το παιδί μου, το δικό μου παιδί, έχει αυτισμό… Αποκλείεται. Κάποιο λάθος έγινε, δεν είναι έτσι τα παιδιά που έχουν αυτισμό. Εκείνο το βράδυ ήταν το μεγαλύτερο της ζωής μου. Το επόμενο πρωί αποφάσισα ότι η Χαρά δεν έχει αυτισμό. Θα προσπαθούσα να ξεχάσω τα πάντα και να συνεχίσω την ζωή μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα… Δεν τα κατάφερα, δεκάδες ερωτήσεις είχαν στοιχειώσει τις μέρες και τις νύχτες μου. Τι είναι αυτισμός;;;; Τι θα γίνει αύριο;;; Πως θα είναι η Χαρά σε 10 χρόνια;;; Σχολείο θα πάει;;; Θα έχει φίλους;;; Το υπερπέραν δεν μου απάντησε ποτέ… Ένα βράδυ έβαλα να δω βίντεο, από αυτά που όλοι οι γονείς έχουμε από καθημερινές στιγμές των παιδιών μας. Η Χαρά στα βίντεο ήταν το ίδιο χαρούμενο παιδάκι που ήταν και  το απόγευμα στο σπίτι. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Αυτή που είχε αλλάξει ήμουν εγώ… Η διαπίστωση με τρόμαξε. Τι έπαθα;;; Τι μου συμβαίνει;;; Είναι δυνατόν μ

Ο όρος νάρκωση χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον Ιπποκράτη, προκειμένου να περιγράψει την μερική ή ολική έλλειψη αισθήσεων. Ο όρος ναρκωτικά περιγράφει τις δραστικές ουσίες που επηρεάζουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλώντας απώλεια αισθήσεων και συνείδησης .  Ακριβώς αυτή την απώλεια αναζητούν όλοι όσοι κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών.  Οταν ο χρήστης έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με την επίδραση αυτή, πιστεύει ότι βρήκε τον τρόπο  να ξεφύγει από την κατά κανόνα  δύσκολη, τοξική ή κακοποιητικη πραγματικότητα που βιώνει. Χωρίς να λείπουν οι περιπτώσεις εκείνες που η περιέργεια, η μόδα ή η αναζήτηση αποδοχής οδηγούν στην χρήση.  Με την βοήθεια των ουσιών φτιάχνει τον δικό του πλασματικό κόσμο και αρχίζει να ζει, το παραμύθι.  Η χρήση ξεκινάει σε νεαρή ηλικία  σχεδόν πάντα  με τσιγάρο ή αλκοόλ όπου και δείχνει πρώιμα αυτοκαταστροφικά σημάδια. Αμέσως μετά σειρά παίρνουν τα εισπνεόμενα, βενζίνη, διαλυτικό νέφτι, κόλλα,για να περάσει πολύ γρήγορα στο χασίς και στην συνέχεια σε χάπια. Ηρεμισ

Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως ημέρα της γυναίκας όχι σαν γιορτή αλλά ως ημέρα μνήμης, για όλες εκείνες τις γυναίκες που έδωσαν σκληρούς αγώνες για τα αυτονόητα δικαιώματά τους, πολλά πολλά χρόνια πριν.    Στις 8 Μαρτίου του 1857 οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη διαδήλωσαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, μείωση ωραρίου από 16 ώρες ημερησίως σε 12 και ίδιους μισθούς με τους άνδρες. Οι εργοστασιάρχες απάντησαν με ομαδικές απολύσεις και η άμεση παρέμβαση της αστυνομίας έβαψε την διαδήλωση με αίμα.   Το Φλεβάρη του 1910  στη Νέα Υόρκη  πάνω από 20.000 εργάτριες κατέβηκαν σε απεργία που κράτησε 13 εβδομάδες.  Γυναίκες μεταξύ 16 και 25 ετών  συμμετείχαν σε πορείες και διαδηλώσεις σε καθημερινή βάση, όπου δέχονταν συχνά άγριες επιθέσεις από την αστυνομία. Ωστόσο, η απεργία δεν σταμάτησε παρά μόνο όταν έγιναν κάποιοι συμβιβασμοί. Ανάμεσα στα αιτήματα τους, ήταν το δικαίωμα να βλέπουν τα παιδιά τους σε περίπτωση διαζυγίου, αλλά και η δυνατότητα απόκτησης πτυχίου, δεδομένου ότι,

Δεν υπάρχουν βρώμικοι χώροι. Υπάρχουν μόνο βρώμικοι άνθρωποι, που μπορούν να λερώσουν κάθε χώρο. Όλοι οι χώροι έχουν βρώμικους ανθρώπους. Όλοι, ανεξαιρέτως. Αυτός όμως ο χώρος είναι και δικός μου. Τον αγαπώ και τον θέλω καθαρό και φωτεινό, όπως του αξίζει να είναι. Από άλλο μετερίζι και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, πονάω.  Πριν την απόφαση μου να σπουδάσω κινηματογράφο έδωσα δύο φορές εξετάσεις σε κρατική σχολή θεάτρου. Απέτυχα και τις δύο. Όχι, όχι… Δεν υπάρχει τίποτα ύποπτο πίσω από αυτό. Δεν ήμουν αρκετά καλή και το ήξερα. Η είσοδός μου στην σχολή κινηματογράφου μου έδωσε το εισιτήριο για το ταξίδι στο χώρο της Τέχνης. Μικρό το ταξίδι μου αλλά όμορφο. Αγάπησα τον κινηματογράφο με όλη μου την καρδιά, αλλά το θέατρο θα είναι για μένα πάντα έρωτας. Ακόμα και σήμερα με πιάνει δέος κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα σε μια κινηματογραφική αίθουσα, κάθε φορά που ακούω το τρίτο κουδούνι πριν ανοίξει η αυλαία.  Άλλωστε εμένα τότε αρχίζει η δουλειά μου, ευτυχώς!!! Τότε που όλα είναι εντάξ

Τις τελευταίες μέρες η ενημέρωση μοιάζει με θρίλερ… Τα γεγονότα  που τρέχουνε, αλλά και όσα ήρθαν στο φως είναι τρομακτικά… Μία πανδημία σε εξέλιξη, μια κακοκαιρία με το όνομα "Μήδεια" και δεκάδες κακοποιημενοι ανθρώπων που εξομολόγουνται την κόλαση που έζησαν. Δηλώσεις, συζητήσεις, ερωτήσεις και απαντήσεις που σοκάρουν.  Γιατί τώρα;;;  Τι ερώτηση είναι αυτή;;; Γιατί τώρα μπορώ, γιατί τώρα δεν φοβάμαι, γιατί τώρα αντέχω, γιατί δεν αντέχω άλλο… Είναι τραγικό να ακούς μια τέτοια εξομολόγηση και να αναρωτιέσαι γιατί τώρα;;;  Δεν έπεσα από τα σύννεφα…  Αν δεν πέσεις από τα σύννεφα όταν μαθαίνεις ότι ένας άνθρωπος μπαίνει στο καμαρίνι του συναδέλφου του  για να ουρήσει στον νιπτήρα, πότε θα πέσεις;;; Όταν συμβεί σε σένα;;; Ή ούτε τότε;;; Γιατί αυτά, λίγο πολύ είναι γνωστά στον χώρο;;;  Κάτι έκανε και αυτή/ός…  Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για να αξίζει μια τέτοια συμπεριφορά;;; Γιατί αν η εμφάνιση και μόνο δικαιολογεί ένα βιασμό τότε μόλις δώσαμε την συγκατάθεση

Πριν από δύο χρόνια μια περιπέτεια με την υγεία μου, με έβαλε σε σκέψεις. Ένας όγκος στον δακρυγόνο αδένα του ματιού μου, έφερε τα πάνω κάτω στην ζωή μου. Η πρώτη και η τελευταία μου σκέψη ήταν η Χαρά. Που θα άφηνα το παιδί μου αν κάτι πήγαινε στραβά;;; Την παραμονή του χειρουργείου όλοι μου οι φόβοι έγιναν τεράστιοι, έπαψαν να χωράνε στο μυαλό μου κι έφυγαν τρέχοντας από το στόμα μου. Ευτυχώς για μένα αποδεκτής όλων αυτών ήταν η "Λ". Μια ξεχωριστή γυναίκα, ένας υπέροχος άνθρωπος. Η συγκατοικος μου στο νοσοκομείο.  Όταν της είπα όλα όσα είχα στο μυαλό μου, μου είπε με περίσσεια αγάπη… << Ντινάκι μου, αργά ή γρήγορα όλα παίρνουν τον δρόμο τους. Η μικρή σου θα τα καταφέρει  και χωρίς εσένα, ο σκοπός όμως, είναι να είσαι εσύ καλά και να μην χρειαστεί να την αφήσεις ποτέ ξανά >>. Η απάντηση αυτή με κάλυψε απόλυτα. Είχε δίκιο. Αυτή ήταν η αλήθεια και ήμουν πολύ τυχερή που την άκουγα από εκείνη.  Με μιάς η ανησυχία μου για την Χαρά έφυγε. Το μωρό μου θα ήταν καλά, ήταν

Πριν από λίγες μέρες και εντελώς ξαφνικά, ανακάλυψα ότι υπάρχει στην ζωή μου ένας άνθρωπος, με τον οποίο έχω μοιραστεί πολύ περισσότερα από όσα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Δεν γνωρίζω το όνομα του και έτσι αποφάσισα να τον λέμε Λευτέρη. Ο Λευτέρης λοιπόν και εγώ, μοιραζόμασταν το ίδιο ΑΜΚΑ… Ναι, ναι… Όσο απίστευτο και αν φαίνεται δύο άνθρωποι είχαμε ένα ΑΜΚΑ. Δεν ξέρω πως έγινε αυτό, φαντάζομαι όμως, ότι ο λόγος που δεν το είχαμε ανακαλύψει μέχρι τώρα, ήταν γιατί η δική μου ασφαλεία μέχρι πρόσφατα δεν υποστήριζε ηλεκτρονική συνταγογράφηση.  Πριν από λίγο καιρό  ο Λευτεράκης έφυγε από τη ζωή και μου άφησε κληρονομιά το κοινό μας ΑΜΚΑ… Οι οικείοι του, δήλωσαν τον θάνατο του στο ληξιαρχείο και το ΑΜΚΑ του Λευτέρη διαγράφηκε από τα αρχεία του κράτους… Κάπου εκεί οι αρμόδιοι ανακάλυψαν ότι το ΑΜΚΑ αυτό, ο Λευτέρης και εγώ το είχαμε εξ αδιαιρέτου και άρχισε το πανηγύρι… Ενημερώθηκε ο ασφαλιστικός μου φορέας και έγινε έκδοση νέου αριθμού ΑΜΚΑ μόνο για μένα, υποθέτω. Όλο αυτό βέβαια έγινε εν αγ

Μεγάλωσα σε ένα ορεινό χωριό στην Βόρεια Ελλάδα. Έχω ζήσει την μισή μου ζωή στην Θεσσαλονίκη και την άλλη μισή στην Αθήνα. Αυτή τη στιγμή δε, έχω την χαρά να μένω σε μια περιοχή που βλέπουμε κάθε χρόνο χιόνι. Νομίζω λοιπόν ότι έχω την εμπειρία να δώσω κάποιες οδηγίες προς χιονοπολεμιστές…  Αγαπημένη μου αναγνώστρια δεν θέλω να σε πικράνω, αλλά οι υπέροχες δωδεκάποντες μπότες που αγόρασες στο Black Friday, δεν είναι για το χιόνι… Δεν κάνουν για χιόνι… Γλιστράνε… Κάθε φορά που χιονίζει οι ορθοπεδικές κλινικές είναι γεμάτες, και μάντεψε γιατί… Τα νοσοκομεία αυτή τη στιγμή τρέχουν και δεν φτάνουν, κρίμα δεν είναι να περάσεις μια ολόκληρη μέρα στην αναμονή του κρατικού Νίκαιας;;; Είναι… Δεν μπορεί κάτι με χαμηλό τακούνι θα υπάρχει στην ντουλάπα σου… Αν όχι, μείνε σπίτι… (λίγο κλισέ αυτό… Αλλα ταιριάζει γάντι…)  Αγαπημένε μου αναγνώστη…  Το ξέρω και το ξέρεις ότι είσαι ο καλύτερος οδηγός του κόσμου. - Σαν εσένα κανείς… Αν όμως δεν έχεις το κατάλληλο αυτοκίνητο, (ξέρεις, αυτό που έχει ρόδες τ

Όπως ήδη ξέρεις, έχω μια δωδεκάχρονη κόρη. Το όνομα της είναι Χαρά και έχει αυτισμό. Πότε δεν μου πέρασε από το μυαλό να μιλήσω στην Χαρά για την ανακύκλωση ή για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Είμαι σίγουρη ότι έχουν γίνει αναφορές επί του θέματος στο σχολείο της και το γεγονός ότι ποτε δεν την αφήσαμε να πετάξει σκουπίδια στο δρόμο  με έκανε να πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα το κοριτσάκι μου θα αποκτήσει οικολογική συνείδηση.    Χριστούγεννα 2019… Η γιαγιά της Χαράς αποφάσισε αντί για δώρο να της δώσει χρήματα. Έφτιαξε ένα πακέτο με σοκολάτες, μπαλόνια, χλαπάτσα και πενήντα ευρώ, το τύλιξε προσεκτικά και το έδωσε στην εγγονή της.  Η Χαρά το άνοιξε, έφαγε την σοκολάτα, έπαιξε με την χλαπάτσα, φούσκωσε τα μπαλόνια και πέταξε τα χαρτιά περιτυλίγματος στον κάδο της ανακύκλωσης που έχουμε στο σπίτι.  Λίγο αργότερα αναζήτησα το χαρτονόμισμα για να το βρω τελικά στον κάδο με τα υπόλοιπα χαρτιά.   Χριστούγεννα 2020 … Μια βόλτα στην στολισμένη πόλη ήταν η καλύτερη διέξοδος, αν όχι η μόνη επιλο

Την ώρα που θα διαβάζεις αυτό το άρθρο εγώ θα είμαι σε ένα πανέμορφο γηροκομείο και θα παίζω μπιρίμπα πίνοντας λικέρ. Ο λόγος που απευθύνομαι σε σένα, άνθρωπε του 2070, είναι γιατί ήθελα να ξέρεις από πρώτο χέρι τι έγινε όταν επιτέλους έφυγε το 2020.  Ελλάδα 4 Ιανουαρίου 2021.  Ήρθε λοιπόν… Το πολυπόθητο 2021 είναι εδώ… Έφτασε πριν από λίγες μέρες φορτωμένο με προσδοκίες, όχι δικές του, δικές μας. Από μόνοι μας αποφασίσαμε ότι θα είναι η χρονιά της λύτρωσης. Περιμένουμε τόσα πολλά από αυτό, που για να είμαι ειλικρινής εγώ το λυπάμαι λίγο. Δεν θα ήθελα για κανένα λόγο να είμαι στην θέση του. Αχ και να ήσουν από μια μεριά να έβλεπες τα πυροτεχνήματα το βράδυ της παραμονής… Χαμός έγινε. Και καλά για να υποδεχτούμε το '21, αλλά στην πραγματικότητα το κάναμε για μπούμε στο μάτι του '20. Στην υγειά της αχάριστης, ξέρεις… Κατά τα άλλα δεν άλλαξε τίποτα, είμαστε ακόμα σε καραντίνα. Το πολυσυζητημένο εμβόλιο του covid ήρθε στην χώρα μας και μετά το απαραίτητο  event ξεκίνησε ο εμβολιασμ

Απίστευτο και όμως αληθινό, σε λίγες ώρες το 2020 θα ανήκει στο παρελθόν. Μια καινούρια χρονιά ξεκινάει και εύχομαι σε όλους και στον κάθε ένα ξεχωριστά…  Ειρήνη  Υγεία  Τύχη  Υπομονή  Χαρά  Ισορροπία και  Αγάπη  Μην ξεχάσεις ποτέ, ότι η ευτυχία στην ζωή σου εξαρτάται από την ποιότητα των σκέψεων σου…  Καλή Χρονιά σε όλους!!!  Πολλά φιλιά! Ντίνα!      Photo by Bitmoji 

Ένα από τα ομορφότερα έθιμα των Χριστουγέννων είναι τα κάλαντα. Παιδάκια γυρνούν από σπίτι σε σπίτι, χτυπάνε τα κουδούνια και ρωτάνε….  <<Να τα πούμε;;;>>. Αυτή η ερώτηση είναι στην πραγματικότητα η επίσημη έναρξη των Χριστουγέννων. Πάντα μου άρεσαν τα κάλαντα. Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε χωριό και κάθε χρόνο με τις ξαδέρφες μου, "Ο" και "Μ" την παραμονή των Χριστουγέννων ξυπνούσαμε χαράματα για να πούμε τα κάλαντα σε συγγενείς, γνωστούς και φίλους.  Τα χρόνια πέρασαν πιο γρήγορα από ότι περίμενα, σταμάτησα να λέω εγώ τα κάλαντα και βρέθηκα στην θέση αυτού που τα ακούει. Η λαχτάρα μου όμως έμεινε η ίδια. Κάθε χρόνο ανυπομονούσα για τη στιγμή που θα χτυπούσε το κουδούνι του σπιτιού μου για να ακούσω την πολυαγαπημένη ερώτηση,   <<Να τα πούμε;;; >> και μετά το εγκαρδιο <<ΝΑΙ>>, μια μεγάλη προσπάθεια να κρύψω το γέλιο που μου ξεφεύγε σε κάθε , <<εντός σπηλαίου κείτεται…>>.  Και ξαφνικά όλα αυτά πάγωσαν. Τα Χριστούγεννα τ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος αυτές τις μέρες στο Βόρειο Πόλο επικρατεί πανικός. Τα ξωτικά τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ για να είναι όλα έτοιμα, για την παραμονή των Χριστουγέννων. Οι τάρανδοι προπονούνται καθημερινά και ο παγοκρύσταλλος του Άι Βασίλη, είναι έτοιμος να εκραγεί απελευθερώνοντας την μαγεία των Χριστουγέννων. Σε λίγο όλα θα είναι έτοιμα… Όλα;;;;;...  Πριν από λίγες μέρες ο μικρός Ρούντολφ αψηφώντας τις οδηγίες του Άι Βασίλη, έκανε μια πολύ, πολύ μεγάλη βόλτα. Τόσο μεγάλη μάλιστα που έφτασε η χάρη του μέχρι την Καστοριά. Πέταξε πάνω από την λίμνη, εξερεύνησε  τα πανέμορφα σοκάκια της πόλης και επισκέφτηκε  μια φάρμα με μινκ. Επαιξε για ώρες με τα χαριτωμένα χνουδωτά ζωάκια και τους υποσχέθηκε να ξαναπάει με την πρώτη ευκαιρία. Όταν επέστρεψε στον Βόρειο Πόλο ήταν ενθουσιασμένος είχε περάσει υπέροχα και κανείς δεν τον είχε πάρει χαμπάρι. Εκανε μια βόλτα στο εργαστήριο παιχνιδιών, συμμετείχε στην βραδυνή προπόνηση των ταράνδων και έπεσε για ύπνο.  Την επόμενη μέρα ξύπνη

Κουράστηκα… Έτσι ξαφνικά κουράστηκα… Από την μία στιγμή στην άλλη. Ναι ξέρω, δεν γίνεται αυτό… Η κούραση λειτουργεί συσσωρευτικά. Και μάλλον έτσι έγινε. Μαζεύτηκαν πολλά. Νιώθω σαν άδειο σακί. Προσπαθώ να γράψω κάτι όμορφο, κάτι χαρούμενο… Αλλά δεν μου βγαίνει. Όλα γυρνάνε γύρω από την πανδημία. Και δεν θέλω να μιλήσω άλλο για αυτό. Δεν θέλω να ακούω άλλο για την πανδημία.  Συμφωνώ με όλα τα σενάρια συνωμοσίας. Με όλες τις απόψεις για το πολυπόθητο εμβόλιο. Όλοι έχουν δίκιο. Αρκεί να ξεμπερδέψω με ένα "ναι".  Θέλω πίσω την ζωή μου. Αυτή την όχι και τόσο συναρπαστική ζωή που μέσα της ένιωθα ασφάλεια. Θέλω πίσω τις Τετάρτες μου και λυπάμαι για κάθε Τετάρτη που δεν πήγα για καφέ με τις φίλες μου, γιατί είχα να κάνω "κάτι". Θέλω πίσω τις Παρασκευές μου. Αυτά τα απογεύματα τις Παρασκευής που τα περνούσα με μια μικρή ομάδα ανθρώπων στην αναμονή ενός θεραπευτηρίου και όμως θύμιζαν γιορτή. Θέλω τους φίλους μου. Δεν μου αρκεί πια να τους βλέπω σε βιντεοκλήση και να μιλάω μαζ

Πόσες φορές σου έχει τύχει να ακούσεις κάτι που σου φαίνεται εντελώς παράλογο, ενώ για τον συνομιλητή σου είναι απολύτως λογικό;;; Πολλές…. Είναι η απάντηση.  Είναι σύνηθες και απόλυτα φυσιολογικό οι άνθρωποι να έχουν διαφορετικές απόψεις. Είναι θέμα οπτικής…  Ο τόπος, ο τρόπος, οι συνθήκες που μεγαλώσαμε, οι σπουδές μας, η δουλειά μας αλλά και το πως επιλέξαμε να αντιμετωπίζουμε πράγματα και καταστάσεις δημιουργούν στον καθένα από εμάς, μια εντελώς διαφορετική οπτική.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ποτήρι με το νερό. Το ποτήρι έχει την μισή ποσότητα νερού από αυτή που πραγματικά χωράει. Στην θέα του κάποιοι θα σου πουν ότι το ποτήρι είναι μισογεμάτο, ενώ κάποιοι άλλοι μισοάδειο. Χωρίς να λείψουν οι άνθρωποι εκείνοι που σε μια πρώτη ανάγνωση θα παρατηρήσουν μόνο το ποτήρι ή μόνο το νερό. Σε κάθε τι που βλέπουμε, αντιλαμβανόμαστε κάτι εντελώς διαφορετικό, για να καταλάβουμε στο τέλος, ότι ο καθένας, θέλει και μπορεί… Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξ

Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ ίδρυσε το Facebook στις 4 Φεβρουαρίου 2004, ως μέλος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Αρχικά δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι φοιτητές του Χάρβαρντ ενώ αργότερα επεκτάθηκε και το 2005 το δικαίωμα πρόσβασης δόθηκε σε μαθητές συγκεκριμένων λυκείων και μέλη ορισμένων μαθητικών κοινοτήτων. Στις 26 Σεπτεμβρίου 2006 η υπηρεσία έγινε προσβάσιμη σε κάθε άνθρωπο του πλανήτη που η ηλικία του ξεπερνούσε τα 13 χρόνια. Σήμερα περίπου 1,62 δισεκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν το Facebook σε καθημερινή βάση, ενώ οι χρήστες που χρησιμοποιούν παράλληλα και τις συγγενικές πλατφόρμες του, όπως το Messenger, Instagram, Whatsapp και Pinterest φτάνουν τα 2,2 δισεκατομμύρια.  Οι πλατφόρμες Messenger και Whatsapp χρησιμοποιούνται ως μέσα επικοινωνίας. Για την ακρίβεια ως αποκλειστικό μέσο επικοινωνίας.  Το Facebook από μόνο του περιλαμβάνει τα πάντα. Παιχνίδια, καταστήματα, αγορές, status, άρθρα, διαφημίσεις, φωτογραφίες, κατασκευές, μαγειρική, ειδήσεις…Κυριολεκτικά τα πάντα. Ήρθε να αντικατασ

Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το προηγούμενο lock down . Οι ίδιες απορίες, οι ίδιες αμφιβολίες, οι ίδιοι προβληματισμοί. Τα ίδια πάθη, τα ίδια λάθη.  Οι θεωρίες συνωμοσίας φούντωσαν για άλλη μια φορά. Και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ξαναστήθηκε από την αρχή το ίδιο πανηγύρι.  Οι καβγάδες καλά κρατούν και βασικό μέλημα των μεν, να πείσουν τους δε, ότι έχουν δίκιο.  Μόνο αυτό, τίποτα άλλο… Κατά τα άλλα κυρίαρχο πάντα το εγώ…  Το δικό μου παιδί, το δικό μου σπίτι, το δικό μου επάγγελμα. Η δική μου ζωή, που γίνεται "μας", μόνο όταν και αν υπάρχει κοινό συμφέρον.  Και πάνω που πίστεψα ότι μετά από όλο αυτό ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος, ήρθε η ώρα να παραδεχτώ ότι έκανα λάθος.  Ναι, ο κόσμος μετά την πανδημία δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος, αλλά όχι όπως νόμιζα εγώ.  Πόσο ανόητη είμαι, που φαντάστηκα ότι κάτι τέτοιο "δένει" τους ανθρώπους;;;  Ότι μέσα σε μια πανδημία θα νιώθουμε περισσότερο άνθρωποι. Θα μάθουμε να εκτιμάμε την ζωή μας λίγο παραπάνω. Και ταυτ

Πραγματικά θα ήθελα να μου πει κάποιος την διαφορά…  Είμαι σίγουρη ότι το έχεις ακούσει και εσύ… Συναντάς κάποιον που έχεις να δεις καιρό και αυτός ο κάποιος έχει αδυνατίσει. Εσύ τον ρωτάς τι δίαιτα κάνει και εκείνος ελαφρά θιγμένος απαντά … <<Δεν κάνω δίαιτα, διατροφή κάνω…!!!>>  Ουπς, τι φάση;;;  Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει δίαιτα-διατροφή, πολλές φορές στην ζωή μου και για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Και μεταξύ μας, όσες φορές χρειάστηκε να το κάνω για λόγους υγείας ήμουν άψογη… Χάρακας!!! Σε αντίθεση με τις φορές εκείνες που χρειάστηκε να το κάνω για να χάσω κιλά. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, λίγο που είμαι τέτοιος άνθρωπος, δεν έφτασε ποτέ εκεί που ήθελα. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις δεν κατάλαβα αν έκανα δίαιτα ή διατροφή… Αν θυμάμαι καλά, όλα τα χαρτιά που πέρασαν από τα χέρια μου και δεν είναι και λίγα, είχαν σαν τίτλο "Εβδομάδιαιο πρόγραμμα διατροφής".Και όταν με ρωτούσαν γιατί έχω μόνιμα μαζί μου ένα ταπερ απαντούσα λέγοντας "Κάνω δίαιτα" Ούτ

Είναι κάποιες φορές που δεν έχεις δικαίωμα επιλογής, η κατάσταση  που βιώνεις είναι μονόδρομος. Είναι τόσο παράξενοι οι μονόδρομοι. Μπαίνεις ξαφνικά, χωρίς να ξέρεις τι θα συναντήσεις . Μετά το πρώτο σοκ, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και προχωράς. Οι μονόδρομοι δεν σου δίνουν ούτε χώρο ούτε χρόνο να σκεφτείς. Τι να σκεφτείς  άλλωστε;;;  Είσαι σε μονόδρομο. Ξαφνικά η ζωή σου, έχει γεμίσει από άγνωστες λέξεις που βγαίνουν από στόματα αγνώστων ανθρώπων, ενώ εσύ παλεύεις να αποδεχτείς την καινούρια σου πραγματικότητα. Στην διαδρομή είναι απόλυτα βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα κουραστείς, θα λυγίσεις, θα φοβηθείς. Και ξέρεις κάτι;;; Δεν είναι κακό αυτό. Ξεκουράσου, ηρέμησε, πάρε μια βαθιά αναπνοή, μόνο έτσι θα μπορέσεις να συνεχίσεις. Ξέρω είναι δύσκολο… Φοβάσαι ότι αυτό το μικρό διάλειμμα μπορεί να σου κοστίσει ακριβά και συνεχίζεις  χωρίς ανάσα, χωρίς σταματημό. Κάτι μέσα σου κλωτσάει, τι γυρεύω εγώ εδώ;;; Ποιοί είναι όλοι αυτοί;;; Πόσο θα κρατήσει;;;  Γιατί σε εμένα;;; Γιατί εγώ;;; Δεν παίρνεις

Είναι που είναι δύσκολος ο Σεπτέμβριος, ο φετινός δεν παίζεται….  Δεν ξέρω για σένα, αλλά εμένα ο Σεπτέμβριος μου φαίνεται ατελείωτος. Τα έξοδα που προκύπτουν με το άνοιγμα των σχολείων και τα παραπάνω χρήματα που ξοδέψαμε στις διακοπές έρχονται να συμπληρώσουν την ζέστη που ακόμα καλά κρατεί. Στο φετινό Σεπτέμβριο πρόσθεσε και όλα τα παρακάτω και πες μου… Μαθητές με μάσκες στα σχολεία. Όπου οι μισοί γονείς δεν θέλουν τα παιδιά τους να φοράνε μάσκα και το ζητάνε καίγοντας μάσκες σε πλατείες, ενώ οι άλλοι μισοί  θεωρούν τη μάσκα απαραίτητη. Κολυμβητήρια, γυμναστήρια και προπονητικά κέντρα που ξεκίνησαν τα προγράμματα τους, χωρίς μάσκα μεν, με οδηγίες για καθαρά παπούτσια δε. Τον Ερντογάν σε απόλυτο παροξυσμό και τη Λέσβο να θέλει να φύγει από το Αιγαίο και να μετακομίσει μόνιμα στο Βόρειο Πόλο. Πόσο να αντέξει και αυτό το έρμο το νησάκι…. Ο Covid 19, κόβει βόλτες από πόλη σε πόλη, κάνοντας τουρισμό και ένα από τα μέτρα που έχουν πάρει οι αρμόδιοι για την αντιμετώπιση του είναι να κλείνο

Η έρευνα ενός πολύ αγαπημένου μου φίλου, με έβαλε σε σκέψεις. Και είμαι σίγουρη ότι θα βάλει και εσένα.  Οι σκέψεις μας  θα είναι εντελώς διαφορετικες. Ο υποκειμενικός τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα θα μας οδηγήσει σε διαφορετικά συμπεράσματα. Όποια όμως και αν είναι αυτά, δυστυχώς για όλους μας, οι αριθμοί που θα διαβάσεις παρακάτω είναι πέρα για πέρα αληθινοί .  19/08/2020…  "" 8.235.337 Θάνατοι που προκλήθηκαν από μεταδοτικές ασθένειες φέτος .   4.821.954 Θάνατοι παιδιών κάτω των 5 ετών φέτος.   26.988.690 Εκτρώσεις φέτος.   196.079 Θάνατοι μητέρων κατά τη διάρκεια της γέννας φέτος.   42.032.850 Άνθρωποι που προσβλήθηκαν από τον ιό HIV/AIDS.   1.066.432 Θάνατοι που προκλήθηκαν από τον ιό HIV/AIDS φέτος.   5.210.111 Θάνατοι που προκλήθηκαν από καρκίνο φέτος.   622.252 Θάνατοι που προκλήθηκαν από ελονοσία φέτος.   9.356.041.253 Τσιγάρα που καπνίστικαν σήμερα.   3.171.285 Θάνατοι που προκλήθηκαν από το κάπνισμα φέτος.   1.586.643 Θάνατοι που προκλήθηκαν από το αλκοόλ

Οι φετινές διακοπές στους περισσότερους από εμάς, θα μείνουν αξέχαστες.Ο χειμώνας που έφυγε και ο χειμώνας που έρχεται δεν άφησαν περιθώρια σε κάποιους για ξεκούραση. Δεν είναι παράξενο κάτι τέτοιο,  έχει συμβεί σε όλους μας, αλλά φέτος είναι διαφορετικά τα πράγματα.  Και θα ξεκινήσω με τις δικές μου παράξενες διακοπές. Όντας σύζυγος στρατιωτικού, έκανα διακοπές χωρίς τον άντρα μου. Η καινούργια υστερία του Ερντογαν, μας βρήκε την δεύτερη μέρα τον διακοπών μας και για πρώτη φορά έκανα διακοπές μόνη μου με την Χαρά. Δεν ήταν άσχημα, ήταν παράξενα και διαφορετικά, τόσο για μένα όσο και για την 12χρονη κόρη μου. Και η αλήθεια είναι ότι δεν με παίρνει να γκρινιάξω για αυτό, γιατί πολλές γυναίκες στρατιωτικών μέσα στον Αύγουστο έπρεπε να μετακομίσουν μόνες τους, μιας και οι υλοποιήσεις των μεταθέσεων έχουν παγώσει και κάνεις δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι. Όσο για τους ίδιους τους στρατιωτικούς, χωρίς καμία γκρίνια, γύρισαν στις υπηρεσίες τους, ελπίζοντας μόνο, να μην χάσουν ακόμη έναν συνάδε

Σε μια πραγματικότητα που στερείται λογικής… Προτιμώ μια λογική εκτός πραγματικότητας… Η φράση αυτή δεν είναι δική μου. Την είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια κάποιος που αγαπώ και εκτιμώ πολύ. Και εγώ την έκανα δική μου… Αυτή η φράση έκλεισε την πτυχιακή μου εργασία και έγινε στάση ζωής…  Τα χρόνια πέρασαν, οι καταστάσεις άλλαξαν, η φράση όμως αυτή, ήταν, είναι και θα είναι για μένα κάτι σαν ταυτότητα… Το ψυχικό μου αποτύπωμα…  Ταιριάζει γάντι στην καθημερινότητα μου αλλά και σε όσα συμβαίνουν γύρω μου…  Την παρούσα στιγμή, γύρω ΜΑΣ…   Περάσαμε έναν χειμώνα, με τον παραλογισμό της μάσκας. Βγάλε μάσκα, βάλε μάσκα, όχι έτσι την μάσκα, όχι αυτή τη μάσκα και λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος μεταξύ γιατρών και αντιεμβολιαστών για το εμβόλιο του covid-19…Ήρθε ο Ερντογάν να μας κάνει τα νεύρα κρόσια. Με παραλογισμούς, που κανονικά δεν θα έπρεπε να ασχοληθούμε καθόλου, μιάς και είναι πασίγνωστο ότι ο ηλίθιος είναι ανίκητος. Έλα όμως που ο ανίκητος είναι γείτονας και όπως λέει ο σοφός λαός <<Ο

Σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να σου μιλήσει για ιστορία, αρχιτεκτονική και πίστη. Μιας όμως και βρέθηκες εδώ, ας δούμε μαζί περί τίνος πρόκειται και γιατί ο ναός της Αγίας Σοφίας ξεπερνά όλα τα παραπάνω…  Ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας χτίστηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. Η ανέγερση του ναού ολοκληρώθηκε από τον γιο του το 360 μ.Χ. Την εποχή του Αρκαδίου, το 404  η  Αγιά Σοφιά πυρπολείται, για να χτιστεί εκ νέου από τον Θεοδόσιο Β' και να πυρποληθεί και πάλι το 532 μ.Χ, κατά τη Στάση του Νίκα. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α' αποφασίζει να κατασκευάσει την εκκλησία από την αρχή, στον ίδιο χώρο, αλλά πολύ πιο επιβλητική. Τα θεμέλια αυτού του μεγαλοπρεπή ναού θα μπουν στις 23 Φεβρουαρίου του 532, με αρχιτέκτονες, τους Ανθέμιο Τραλλιανό και Ισίδωρο Μιλήσιο. Για την ολοκλήρωση του έργου δούλεψαν αδιάκοπα επί έξι χρόνια 10.000 τεχνίτες, ενώ ξοδεύτηκαν 320.000 λίρες (περίπου 120.000.000 ευρώ). Πολλά από τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν προήλθαν από δωρεές. Τα πράσινα

Φέτος η κόρη μου έγινε 12… Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα σκασμένα;;;  Εκτός από τον πρώτο χρόνο της ζωής ενός παιδιού, που περνάει αργά και βασανιστικά, όλα τα υπόλοιπα τρέχουν. Μέχρι που ξυπνάς ένα πρωί και το μωρό σου φοράει τα ρούχα σου. Η εικόνα που έχω εγώ για ένα δωδεκάχρονο παιδί είναι κάπως εσφαλμένη. Μιας και γνωρίζω τα πράγματα, βλέποντας τα μέσα από το πρίσμα του αυτισμού.  Όσα έχω διαβάσει και όσα έχω προσεκτικά παρατήρησει είναι όλα εκείνα που  με βοηθάνε να μεγαλώσω την Χαρά σε σχέση  με ένα παιδί της ηλικίας της.  Οι μεγάλες αλλαγές στην ζωή ενός παιδιού έρχονται σε πέντε φάσεις. Βρέφος, μωρό, παιδί, προέφηβος, έφηβος. Το πρώτο στάδιο διαρκεί λίγους μόνο μήνες, και το δεύτερο δεν κρατάει παραπάνω από τρία με τέσσερα χρόνια όσο ατελείωτο και αν σου φαίνεται στην αρχή . Το τρίτο στάδιο θα έλεγα ότι είναι το πιο απολαυστικό. Έχεις ένα σχετικά αυτόνομο παιδί, που ακόμα μυρίζει μωρουδιλα. Το χαρακτηριστικό του τέταρτου σταδίου είναι τα δυσδιάκριτα όρια, τοσο στην αρχή όσο και στ

Ο όρος μινιμαλισμός χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του 1960 για να περιγράψει ένα λιτό και αυστηρό ρεύμα τόσο στην γλυπτική όσο και στην ζωγραφική. Αργότερα ο όρος γενικεύτηκε για να φτάσουμε στο σήμερα που ο μινιμαλισμός έγινε μόδα.  Ως τάση μόδας, έχει κρατήσει τις βασικές του αρχές, προσθέτοντας όμως στοιχεία που αλλοιώνουν την πραγματική του έννοια. Ο μινιμαλισμός δεν είναι μόδα. Δεν μπορεί να γίνει μόδα. Και αυτό απλά και μόνο γιατί  είναι ανάγκη και όχι επιλογή.  Ο μινιμαλισμός ως τάση ή ως στάση ζωής, προστάζει την λιτότητα και ταυτόχρονα την απεξάρτηση από υλικά αγαθά. Με μότο το "όσο λιγότερα τόσο καλύτερα" ήρθε να βάλει την ζωή μας σε τάξη, πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο όταν όλο αυτό δεν μιλάει μέσα σου. Οι σύγχρονοι μινιμαλιστές δίνουν διάφορες συμβουλές προκειμένου να βοηθήσουν τους νεοφερμένους να ακολουθήσουν το ρεύμα. Κάποιες από αυτές είναι πραγματικά σκληρές, όπως για παράδειγμα το να απαλλαγείς από τα βιβλία που έχεις ήδη διαβάσει ή το να μην έχεις φυλαγμένα αναμνησ

Στα τέλη του 1993 ολόκληρη η χώρα συγκλονίζεται από την σύλληψη μιας ομάδας νεαρών, γνωστών μέχρι και σήμερα ως "Οι σατανιστές της Παλλήνης".  Η συμμορία των νεαρών καταδικάστηκε. Οι οικογένειες των θυμάτων, όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό ήταν σε άθλια κατάσταση. Δύο  αθώες κοπέλες δολοφονήθηκαν με απίστευτη βαρβαρότητα. Σε άθλια κατάσταση όμως ήταν και οι οικογένειες των δραστών. Η μητέρα του Μάνου, ενός από τους δράστες, στην πρώτη της δήλωση είπε κλαίγοντας… "Καλύτερα να μου τον έφερναν νεκρό". Λίγο καιρό αργότερα αποφάσισε ότι ο μόνος τρόπος για να βοηθήσει το παιδί της, ήταν να σταθεί δίπλα του. Έχουν και οι δράστες οικογένεια. Γονείς, αδέλφια, θείους, παππούδες. Είναι αυτοί οι γονείς που κανείς δεν τους παίρνει αγκαλιά της ώρα της δικής. Που κάνεις δεν τους λέει συλλυπητήρια για το κακό που τους βρήκε. Που στέκονται παράμερα και κλαίνε μόνοι τους. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ο γονιός του κακού παιδιού;  Αυτού που κάνει μπούλινγκ στα άλλα παιδιά, αυτού που όλη

Όπως κάθε μπλογκ που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και το "Η Ντίνα και οι Αλλοι", μέρες που είναι, οφείλει στους αναγνώστες του ένα άρθρο για μαγιό. Ποιο είναι λοιπόν το ιδανικό μαγιό για σένα;;;  Μία ασφαλής επιλογή για φέτος, είναι το περσινό σου μαγιό. Εφόσον δεν έχει χαλάσει και σου κάνει ακόμα, δεν βλέπω κανέναν απολύτως λόγο να πάρεις καινούργιο μαγιό.  Έψαξες τόσο πολύ για να το βρεις και είναι πακεταρισμένο εδώ και τόσους μήνες. Όσο και αν το φόρεσες, όσο και αν κοστίζει, του αξίζει ένα δεύτερο καλοκαίρι…  Αν τώρα θέλεις ή πρέπει να αγοράσεις οπωσδήποτε καινούριο μαγιό τότε έχεις  χιλιάδες επιλογές.  Εγώ δυστυχώς δεν έχω να σου προτείνω κάτι συγκεκριμένο. Το μπλογκ είναι κλειστό σε διαφημίσεις, για έτσι θέλω και μέχρι στιγμής καμία εταιρεία με μαγιό δεν με πληρώνει για να προωθήσω τα προϊόντα της. Όταν και αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα το καταλάβεις αμέσως. Μέχρι τότε φρόντισε το καινούργιο σου μαγιό να είναι άνετο και να νιώθεις όμορφα όταν το φοράς.  Αυτή τη στιγμή στην α

Θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έπαιξες κρυφτό με τους φίλους σου;;; Όχι εεε;;; Ούτε εγώ. Και δεν το θυμόμαστε γιατί δεν ξέραμε ότι ήταν η τελευταία φορά. Ως παιδιά, φίλοι μας ήταν όλοι όσοι σύχναζαν στην ίδια παιδική χαρά με εμάς, όσοι έπαιζαν στην ίδια αλάνα, όλοι όσοι ήταν μαζί μας στην ίδια τάξη. Ξαφνικά όμως μεγαλώσαμε, άλλαξαν οι συνήθειες μας και σε μεγάλο βαθμό άλλαξαν και οι φίλοι μας. Με κάποιους χαθήκαμε άδικα, έτσι τα έφερε η ζωή και με κάποιους άλλους πολύ συνείδητα, γιατί έτσι θέλαμε.  Τώρα πια ξέρουμε ότι φίλοι μας, είναι όσοι είναι δίπλα μας ουσιαστικά. Πλατιά η έννοια της φιλίας και διαφορετική για τον κάθε ένα μας.  Φιλία ονομάζεται η σχέση μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων του ίδιου ή και διαφορετικού φύλου, με κύρια χαρακτηριστικό την αμοιβαία εμπιστοσύνη και κατανόηση. Χωρίς να υπάρχει συμφέρον, κίνητρο ή στόχος.  Η φιλία αποτελεί σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Εκτός από την αγάπη, την εμπιστοσύνη και

Άλλο ένα άρθρο για την πανδημία… Νομίζω ότι είναι ολοφάνερο το ποσό πολύ έχω επηρεαστεί…Ελπίζω ότι σύντομα η έμπνευση θα μου χτυπήσει την πόρτα με κάτι πιο ανάλαφρο… Μέχρι τότε να με αγαπάς λίγο παραπάνω…  Η καραντίνα λοιπόν έφτασε στο τέλος της, υπό όρους πάντα. Εμείς καλούμαστε να προσαρμοστούμε για άλλη μια φορά σε νέα δεδομένα…  Μπορούμε να το κάνουμε με τακτ;;; Σε παρακαλώ… Ότι ήταν να γίνει έγινε… Είτε πρόκειται για μία παγκόσμια συνωμοσία ή για έναν θανατηφόρο ιό μπορούμε να κρατήσουμε τα πιστεύω μας για τον εαυτό μας. Σαφώς και θα εκφράσουμε την γνώμη μας, αλλά με σεβασμό … Χωρίς να πιέσουμε κανέναν και χωρίς να προσβάλλουμε κανέναν. Στην πραγματικότητα είναι απλό, στην πράξη δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι. Αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο… Αρκεί να πάρουμε ως δεδομένο, ότι όλοι είμαστε διαφορετικοι και ο καθένας μας για τους δικούς του λόγους, έχει την δική του οπτική... Που ενδεχομένως είναι πολύ διαφορετική από την δική μας, και  φαντάζει στα μάτια μας τελείως παράλογη. Αλλά δεν

Όταν ξεκίνησε η καραντίνα  τα πράγματα ήταν απλά. Κλείνουμε τα πάντα και μένουμε σπίτι…Τώρα όμως που τελειώνει,  όλα έγιναν δύσκολα….. Καταρχήν μπήκε στην ζωή μας ο όρος … Ατομική ευθύνη… Και κάπου διάβασα ότι ο όρος αυτός μας είναι άγνωστος…  Τι είναι όμως ατομική ευθύνη;;; Ατομική ευθύνη είναι αυτό που κρατάμε το παιδί μας στο σπίτι όταν είναι άρρωστο για να μην κολλήσουν τα άλλα παιδιά της τάξης του. Έτσι προστατευουμε και το δικό μας ταλαιπωρημένο από την ίωση παιδί, να μην κολλήσει μία καινούρια, μιας και το ανοσοποιητικό του είναι ήδη χαμηλό.  Ατομική  ευθύνη είναι να καθαρίζουμε το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι μας όταν χιονίζει, για να μπορούμε να βγούμε χωρίς να κινδυνεύουμε. Έτσι  δίνουμε στους υπεύθυνους του δήμου την δυνατότητα να ασχοληθούν με τους δρόμους ώστε να μπορούμε να πάμε με ασφάλεια στην δουλειά μας.  Ατομική ευθύνη  ήταν να μείνω στο σπίτι την περίοδο της καραντίνας και να συνεχίσω να τηρώ τους κανόνες πρόληψης για τον ιό μετά την λήξη της.  Όλα αυτά, είναι δική

Ναι είναι αλήθεια…  Δεν είναι ούτε εγωίστικο, ούτε έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου... Για ένα διάστημα της ζωή μου ήμουν η καλύτερη μαμά του κόσμου . Δεν φώναξα ποτέ στο παιδί μου, συζητούσαμε τα πάντα  ήρεμα και στο τέλος παίρναμε μαζί την σωστή απόφαση. Το παιδί μου, κοιμόταν ήσυχο στο κρεβάτι του, όλο το βράδυ και έτρωγε όλο του το  φαγητό, μαγειρεμένο αποκλειστικά και μόνο από βιολογικά προϊόντα. Φυσικά δεν αντιμετώπισα ποτέ κλάματα και φωνές μέσα σε κάποιο κατάστημα όταν είπα όχι σε κάτι που ήθελε…. Και μετά… Όλα άλλαξαν… Γέννησα…!!!  Από καταπληκτική μαμά…Έγινα σκέτο μαμά…Πολύ σκέτο όμως… Από αυτές που φωνάζουν στην παραλία…Από αυτές, που κάποια στιγμή το παιδί τους, χάλασε τον κόσμο στο σούπερ μάρκετ μετά από ένα όχι. Από αυτές, που έδωσαν πρωί πρωί σοκολάτα, για να εξαγοράσουν μια ώρα ησυχίας, από αυτές τις μαμάδες, που προκειμένου να κοιμηθούν ένα ολόκληρο βράδυ, πήραν το παιδί στο κρεβάτι τους, αψηφώντας μια στρατιά από ειδικούς. Από αυτές που βάζοβγάζουν την ζακέτα στην