Η Ντίνα και Οι Άλλοι

Δεν ξέρω τι είναι αυτό ή ποιοί είναι αυτοί που καθορίζουν τι είναι μόδα κάθε φορά... Πράγματα, καταστάσεις, τάσεις πηγαινοέρχονται στον χρόνο και επηρρεάζουν την ζωή μας είτε το θέλουμε είτε όχι... Μόδα δεν είναι μόνο το styling που αλλάζει περίπου κάθε δέκα χρόνια. Μόδα είναι ένα σύνολο από πράγματα που κάνουμε , φοράμε , ακούμε , λέμε, τρώμε, πίνουμε. Μόδα είναι ο αέρας που αποπνέουμε, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε. Υπήρχε εποχή που μόδα ήταν το κάπνισμα, οπως τώρα μόδα είναι το τρέξιμο. Απόψεις και στάσεις ζωής που υιοθετούμε χωρίς μεγάλη σκέψη και σε μικρό χρονικό διάστημα γίνονται συνήθειες και κάποιες φορές έμμονες ιδέες. Άλλοτε για κακό και άλλοτε για καλό... Με αφορμή ενα τραγούδι ή μία ιδέα μία ολόκληρη γενιά άγεται και φέρεται ... Υιοθετεί μία ολόκληρη φιλοσοφία και ζει μέσα σε αυτή... Ροκάδες, τρέντυ,χεβυματαλάδες, ίμο, ραπ, χιπ χοπ, πανκ.  Η ανάγκη μας να γίνουμε αρεστοί σε συνδυασμό με την ανάγκη να ανήκουμε κάπου, μας παρασύρει κάθε φορά και ακολουθούμε την μόδα. Κα

Είναι φορές που όταν ακούς ένα τραγούδι είναι σαν να γράφτηκε για σένα... Λέει όλα όσα νιώθεις, όλα όσα δεν μπορείς να πεις.... Είναι όμως και φορές που ακούς ένα τραγούδι και αναρωτιέσαι απλός... Τι λέει;;;; Τι θέλει να μας πει ο ποιητής;;;;; Τραγούδι Νο1 Τίτλος: Το αίμα μου (είχε το χρώμα του ουρανού). Στίχοι-μουσική: Φοίβος Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Πετρέλης. Το τραγούδι απευθύνεται σε χωρισμένους... Ακόμα καλύτερα σε φρεσκοχωρισμένους!!!. Να είναι νωπό το τραύμα να μην καταλαβαίνεις και πολλά πολλά...!!!!! Ο ήρωας μας είναι ένας τρέλα ερωτευμένος που θα έκανε για την αγαπημένη του τα πάντα... Θα έδινε το αίμα του, το είναι του και την ψυχή του για χάρη της... Εκείνη όμως γαϊδουρογαϊδάρα γάρ του φέρθηκε τόσο άσχημα που είναι σαν να τον μαχαίρωσε... Κορυφαία στιγμή, το ρεφρέν του τραγουδιού που λέει... Μαχαίρι αγάπη μου κρατούσες που καρφώσες σε 'μένανε και το αίμα που έτρεχε κοιτούσες δεν είχες αίμα δει ποτέ..... Κόκκινο... δεν ήταν κόκκινο... Είχε το χρώμα του ουρανού και

Ένα σκασμός απο μυστικά και ένας σωρός από ψέματα που ακούμε και λέμε σε σχέση με τα παιδιά... Για καλό σκοπό... Με καλή πρόθεση!!! Όταν μια έγκυος στον ένατο μήνα σου λέει... <<Αχχ δεν αντέχω άλλο... Να γεννήσω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος>>......... Την κοιτάς... Χαμογελάς... Και λές ψέματα... <<Έχεις δίκιο γλυκιά μου... Κάνε λίγη υπομονή... Λίγο έμεινε ακόμα>>. Και είναι κοινό μυστικό ότι δεν θα κοιμηθεί σαν άνθρωπος, πότε ξανά... Απο την ώρα που θα γίνεις γονιός ποτέ ξανά δεν θα κοιμηθείς ξένοιαστα.... Αλλά δεν το λες αυτό σε μια μέλλουσα μαμά... Θα το ανακαλύψει μόνη της πολύ σύντομα... Όταν το παιδάκι είναι μεταξύ δύο και τεσσάρων ετών... Σου λένε όλοι. <<Τι γλυκά που είναι σε αυτή την ηλικία. Σκέτη απόλαυση>> Ψέματα... Όλοι ξέρουμε ότι σε αυτή την ηλικία δεν κάθονται ούτε λεπτό... Έχουν άποψη για όλα... Και αν δεν έχουν ακόμα χειρότερα...(Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Και τρέχεις ασταμάτητα απο το πρωί μέχρι το βράδυ... Έχεις δίκιο... Βουνό..

Ξεκίνησα να γράφω και ένα τηλεφώνημα απο την μαμά μου άλλαξε το προγραμματισμένο άρθρο... Οικογένεια λοιπόν... Οικογένεια είναι, οι εξ αίματος συγγενείς... Οικογένεια είναι, ο άντρας σου και τα παιδιά σου.. Οικογένεια είναι, οι φίλοι σου... Οικογένεια είναι, αυτοί που εσύ έχεις διαλέξει να κάνεις οικογένεια... Όλα αυτά μαζί και ακόμα περισσότερα... Και είναι αλήθεια όλα αυτά... Έτσι είναι... Σήμερα όμως, μετά το τηλεφώνημα της μαμάς μου, ήθελα να μιλήσω με κάποιον από την οικογένεια μου... Το τηλεφώνημα ήταν ευχάριστο... Πολύ ευχάριστο... Αλλά μόνο άτομα τής οικογένειας μου θά καταλάβαιναν... Κάνεις άλλος... Για να καταλάβει κάποιος, θα έπρεπε να του εξηγήσω... Αλλά ακόμα και αν το έκανα, όσα και αν έλεγα... Δεν θα ήταν το ίδιο... Όσο και αν πλατυάσουμε την έννοια.. Οικογένεια μας είναι οι άνθρωποι που μεγαλώσαμε μαζί.. Που ζήσαμε μαζί... Που με ένα τηλεφώνημα γινόμαστε ένα... Είτε για καλό , είτε για κακό... Ευτυχώς οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μια τέτοια οικογένεια... Πού τώρα π