Η Ντίνα και Οι Άλλοι

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, σε λίγο καιρό, μια ολόκληρη πανδημία θα έχει περάσει από πάνω μας.  Δεν ξέρω τι  θα αφήσει πίσω της και τι θα βρούμε  μπροστά μας. Ξέρω όμως ότι θα τελειώσει. Η θύελλα θα περάσει και την θέση της θα πάρει μια καινούρια αρχή. Αυτό που με τρομάζει μαζί με όλα τα άλλα, είναι μήπως τελικά δεν αλλάξει τίποτα. Μήπως τελειώσουν όλα χωρίς να έχουμε καταλάβει τίποτα ουσιαστικό. Η καθημερινότητα μας άλλαξε δραματικά από την μία στιγμή στην άλλη και όσα θεωρούσαμε μέχρι τώρα δεδομένα ξαφνικά απέκτησαν αξία ανεκτίμητη. Η ζωή μας η ίδια, πού με τόση ευκολία ξοδεύουμε αλόγιστα, απέκτησε την πραγματική της αξία, που πολύ φοβάμαι ότι θα χάσει μέσα σε λίγες μέρες μόλις επανέλθουμε στον πρότερο βίο μας. Σε αυτόν τον βίο, που επόμενος στόχος είναι το τελευταίο μοντέλο κινητού τηλεφώνου, και όχι η επικοινωνία. Σε αυτόν, που όταν λέμε έχω αφήσει τον εαυτό μου, μιλάμε μόνο για την εξωτερική μας εμφάνιση. Σε αυτόν, που το περίφημο <<να βγούμε έξω>> δεν έχει καμί

Μια πρόσφατη συζήτηση με έναν άνθρωπο που εκτιμώ και αγαπώ ιδιαίτερα, με έβαλε σε σκέψεις. Η ζωή μας εν καιρώ πανδημίας άλλαξε πολύ και μάλιστα ξαφνικά. Μαζί της όμως άλλαξε και αυτό που λέμε… Κρατικός μηχανισμός… Σαν να πήρε μπροστά ξαφνικά, μετά από χρόνια αδράνειας και….. Ουπς καλέ αυτό δουλεύει…. Με ένα και μόνο μήνυμα επικοινωνούμε με το υπουργείο πολιτικής προστασίας τη στιγμή που λίγο καιρό πριν ο μόνος τρόπος για να επικοινωνήσεις με οποιοδήποτε υπουργείο, ήταν να είσαι υφυπουργός. Σε χρόνο ρεκόρ για τα δεδομένα μας, αποκτήσαμε γραμμές τηλεφωνικής υποστήριξης. Για ιατρικά θέματα, νομικές συμβουλές και ψυχολογική υποστήριξη. Ο ίδιος ο υφυπουργός πολιτικής προστασίας δήλωσε την αμέριστη συμπαράστασή του για τα άτομα με αναπηρία και την άμεση υλοποίηση μέτρων για την διευκόλυνση τους, όσο αφορά τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας… Και δεν είναι μόνο αυτά… Μπορούμε να κάνουμε άϋλη συνταγογράφηση… Εκεί που θέλαμε μια ώρα στο τηλέφωνο, για να κλείσουμε ραντεβού με γιατρό σε

Φέτος το Πάσχα μας θα είναι πολύ διαφορετικό. Χωρίς να πάμε στην εκκλησία, χωρίς να καλέσουμε κόσμο, χωρίς να πάμε εκδρομή. Παράξενο το φετινό Πάσχα. Μιας και το Πάσχα ήταν πάντα άμεσα συνδεδεμένο με την εκκλησία. Μήπως όμως είναι μια ευκαιρία τώρα που θα είμαστε μακριά από την εκκλησία να έρθουμε πιο κοντά στο Θεό;;; Μήπως είναι μία καλή ευκαιρία να γιορτάσουμε την ανάσταση χωρίς πυροτεχνήματα και το Πάσχα χωρίς γλέντια ;;; Πώς ερχόταν άραγε το άγιο φως πριν αποκτήσει η χώρα αεροδρόμια;;;; Δεν έκαναν Ανάσταση τότε;;; Πόσες οικογένειες έκαναν και κάνουν ακόμα, Πάσχα σε νοσοκομειακή καραντίνα;;; Οι γονείς στο παιδοογκολογικό ξέρουν να μας πούν... Πόσοι άνθρωποι δουλεύουν την ημέρα του Πάσχα;;; Γιατροί, στρατιωτικοί,αστυνομικοί, σερβιτόροι, οδηγοί, security, ζαχαροπλάστες, περιπτεράδες….Μήπως τελικά αυτό το Πάσχα είναι μια μεγάλη ευκαιρία, να σκεφτούμε περισσότερο και να γιορτάσουμε λιγότερο. Ένας Γολγοθάς είναι τούτη η πανδημία. Που τον περπατάμε όλοι μαζί και ο κάθε ένας μας σηκώνε

 «Δεν γνωρίζουμε  που αρχίζει και που τελειώνει το φάσμα του αυτισμού. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι ο αυτισμός είναι περισσότερο ιδιότητα. Αυτιστικά χαρακτηριστικά  βρίσκονται σε μεγάλο ποσοστό σε όλους τους ανθρώπους. Αλλά τι ακριβώς είναι ο αυτισμός, γίνεται όλο και πιο ασαφές».επισημαίνει η Ίνγκε Καμπ-Μπέκερ καθηγήτρια  της παιδικής και νεανικής ψυχιατρικής, στο πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ. Και αν δεν μπορεί η Ίνγκε Καμπ-Μπέκερ να μας πει τι είναι  αυτισμός τότε πως θα μπορούσα εγώ;;; Όχι λοιπόν, δεν ξέρω τι είναι αυτισμός. Ξέρω όμως πως είναι ο αυτισμός. Ξέρω τα βασικά χαρακτηριστικά του και ζω μαζί του εδώ και δώδεκα χρόνια. Το πρώτο του χαρακτηριστικό είναι η απουσία ενσυναίσθησης... Είμαι η μαμά της Χαράς. Είμαι ένας άνθρωπος τυπικής ανάπτυξης... Έτσι γεννήθηκα... Είμαι δηλαδή σαν εσάς... Έχω μπερδέψει πολλές φορές τα συναισθήματα μου... Τον φόβο με την ηττοπάθεια... Τον θυμό με την ματαίωση... Την ελπίδα με την προσδοκία... Την αγάπη με το πάθος... Τον οίκτο με την συμπό