Η Ντίνα και Οι Άλλοι

Πόσες φορές σου έχει τύχει να ακούσεις κάτι που σου φαίνεται εντελώς παράλογο, ενώ για τον συνομιλητή σου είναι απολύτως λογικό;;; Πολλές…. Είναι η απάντηση.  Είναι σύνηθες και απόλυτα φυσιολογικό οι άνθρωποι να έχουν διαφορετικές απόψεις. Είναι θέμα οπτικής…  Ο τόπος, ο τρόπος, οι συνθήκες που μεγαλώσαμε, οι σπουδές μας, η δουλειά μας αλλά και το πως επιλέξαμε να αντιμετωπίζουμε πράγματα και καταστάσεις δημιουργούν στον καθένα από εμάς, μια εντελώς διαφορετική οπτική.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ποτήρι με το νερό. Το ποτήρι έχει την μισή ποσότητα νερού από αυτή που πραγματικά χωράει. Στην θέα του κάποιοι θα σου πουν ότι το ποτήρι είναι μισογεμάτο, ενώ κάποιοι άλλοι μισοάδειο. Χωρίς να λείψουν οι άνθρωποι εκείνοι που σε μια πρώτη ανάγνωση θα παρατηρήσουν μόνο το ποτήρι ή μόνο το νερό. Σε κάθε τι που βλέπουμε, αντιλαμβανόμαστε κάτι εντελώς διαφορετικό, για να καταλάβουμε στο τέλος, ότι ο καθένας, θέλει και μπορεί… Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξ

Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ ίδρυσε το Facebook στις 4 Φεβρουαρίου 2004, ως μέλος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Αρχικά δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι φοιτητές του Χάρβαρντ ενώ αργότερα επεκτάθηκε και το 2005 το δικαίωμα πρόσβασης δόθηκε σε μαθητές συγκεκριμένων λυκείων και μέλη ορισμένων μαθητικών κοινοτήτων. Στις 26 Σεπτεμβρίου 2006 η υπηρεσία έγινε προσβάσιμη σε κάθε άνθρωπο του πλανήτη που η ηλικία του ξεπερνούσε τα 13 χρόνια. Σήμερα περίπου 1,62 δισεκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν το Facebook σε καθημερινή βάση, ενώ οι χρήστες που χρησιμοποιούν παράλληλα και τις συγγενικές πλατφόρμες του, όπως το Messenger, Instagram, Whatsapp και Pinterest φτάνουν τα 2,2 δισεκατομμύρια.  Οι πλατφόρμες Messenger και Whatsapp χρησιμοποιούνται ως μέσα επικοινωνίας. Για την ακρίβεια ως αποκλειστικό μέσο επικοινωνίας.  Το Facebook από μόνο του περιλαμβάνει τα πάντα. Παιχνίδια, καταστήματα, αγορές, status, άρθρα, διαφημίσεις, φωτογραφίες, κατασκευές, μαγειρική, ειδήσεις…Κυριολεκτικά τα πάντα. Ήρθε να αντικατασ

Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το προηγούμενο lock down . Οι ίδιες απορίες, οι ίδιες αμφιβολίες, οι ίδιοι προβληματισμοί. Τα ίδια πάθη, τα ίδια λάθη.  Οι θεωρίες συνωμοσίας φούντωσαν για άλλη μια φορά. Και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ξαναστήθηκε από την αρχή το ίδιο πανηγύρι.  Οι καβγάδες καλά κρατούν και βασικό μέλημα των μεν, να πείσουν τους δε, ότι έχουν δίκιο.  Μόνο αυτό, τίποτα άλλο… Κατά τα άλλα κυρίαρχο πάντα το εγώ…  Το δικό μου παιδί, το δικό μου σπίτι, το δικό μου επάγγελμα. Η δική μου ζωή, που γίνεται "μας", μόνο όταν και αν υπάρχει κοινό συμφέρον.  Και πάνω που πίστεψα ότι μετά από όλο αυτό ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος, ήρθε η ώρα να παραδεχτώ ότι έκανα λάθος.  Ναι, ο κόσμος μετά την πανδημία δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος, αλλά όχι όπως νόμιζα εγώ.  Πόσο ανόητη είμαι, που φαντάστηκα ότι κάτι τέτοιο "δένει" τους ανθρώπους;;;  Ότι μέσα σε μια πανδημία θα νιώθουμε περισσότερο άνθρωποι. Θα μάθουμε να εκτιμάμε την ζωή μας λίγο παραπάνω. Και ταυτ