Η Ντίνα και Οι Άλλοι

Εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο ο κόσμος μας ταλαιπωρείται από την πανδημία, την καραντίνα, τον εγκλεισμό. Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι που λόγω όλων αυτών ταλαιπωρούνται λίγο παραπάνω. Γιατροί, νοσοκόμες, φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι σε καταστήματα e-shop, σούπερ μάρκετ και εταιρείες κούριερ, όλο αυτό τον καιρό έχουν ζήσει στιγμές, απείρου κάλλους…  Πάμε να δούμε μερικές;;;  ΦΑΡΜΑΚΕΊΟ …  Βρισκόμαστε στην χρονική περίοδο όπου η χρήση μάσκας ήταν υποχρεωτική μόνο σε κλειστούς χώρους. Στο φαρμακείο όπου εργάζεται η Χ. καταφθάνει ένας κύριος με μια πλαστική πολυθρόνα, την ακουμπάει στο πεζοδρόμιο και κάθεται. Η Χ. την ώρα εκείνη είχε κόσμο, όταν έφυγαν όλοι οι πελάτες της βγήκε από το φαρμακείο να δει τι γίνεται…  Χ. : <<Καλημέρα, θέλετε κάτι;;; >> Πελάτης : <<Ναι, έχω αυτή  εδώ την συνταγή...>> Χ. : << Γιατί δεν έρχεσαι μέσα;;; >> Πελάτης : << Γιατί δεν θέλω να φορέσω μάσκα και ξέρω ότι απαγορεύεται να μπω. >> Χ. : << Την πολυθρόνα εσείς τ

Την μέρα αυτή δεν θα την ξεχάσω ποτέ…. Όσος καιρός και αν περάσει θα την θυμάμαι  σαν να ήταν χθες… Ήταν σοκ… Μεγάλο σοκ…  Το παιδί μου, το δικό μου παιδί, έχει αυτισμό… Αποκλείεται. Κάποιο λάθος έγινε, δεν είναι έτσι τα παιδιά που έχουν αυτισμό. Εκείνο το βράδυ ήταν το μεγαλύτερο της ζωής μου. Το επόμενο πρωί αποφάσισα ότι η Χαρά δεν έχει αυτισμό. Θα προσπαθούσα να ξεχάσω τα πάντα και να συνεχίσω την ζωή μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα… Δεν τα κατάφερα, δεκάδες ερωτήσεις είχαν στοιχειώσει τις μέρες και τις νύχτες μου. Τι είναι αυτισμός;;;; Τι θα γίνει αύριο;;; Πως θα είναι η Χαρά σε 10 χρόνια;;; Σχολείο θα πάει;;; Θα έχει φίλους;;; Το υπερπέραν δεν μου απάντησε ποτέ… Ένα βράδυ έβαλα να δω βίντεο, από αυτά που όλοι οι γονείς έχουμε από καθημερινές στιγμές των παιδιών μας. Η Χαρά στα βίντεο ήταν το ίδιο χαρούμενο παιδάκι που ήταν και  το απόγευμα στο σπίτι. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Αυτή που είχε αλλάξει ήμουν εγώ… Η διαπίστωση με τρόμαξε. Τι έπαθα;;; Τι μου συμβαίνει;;; Είναι δυνατόν μ