Η Ντίνα και Οι Άλλοι

Σαν τώρα το θυμάμαι, ήταν 23 Ιανουαρίου 2017 όταν από την τηλεόραση ανακοινώθηκε η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Πραγματικά μου φάνηκε απίστευτο. <<Αποκλείεται σκέφτηκα, κάποιο λάθος έγινε>>. Όμως δεν είχε γίνει κανένα λάθος. Αντιθέτως, όλα είχαν γίνει πολύ πολύ σωστά.  Όπως δήλωσε ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα, σε συνέντευξη που παραχώρησε, οφείλει την εκλογή του το 2008 στο διαδίκτυο. Όλη του η καμπάνια βασίστηκε σε πλατφόρμες  δικτύωσης και στους 22χρονους της εποχής εκείνης που επικοινωνούσαν και ενημερωνόταν αποκλειστικά μέσω ίντερνετ. Λίγα χρόνια αργότερα το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Ντόναλντ Τραμπ. Μόνο που τα πράγματα ήταν λίγο πιο εύκολα, μιας και η χρήση του διαδικτύου, γίνεται πια από ανθρώπους  όλων των ηλικιών. Μην ψάξεις για καμμιά παγκόσμια συνομωσία πίσω από όλα αυτά. Η απάντηση είναι απλή, βρίσκεται στα μαθηματικά και λέγεται "Αλγόριθμοι". Πίσω από κάθε πλατφόρμα, κρύβεται ένας πανίσχυρος αλγόριθμος που αποθηκεύει κάθε κλικ που κάνουμε στις οθόνες μας. Έχ

Έχω έναν σκύλο που τον λένε Λάμπη. Λάμπη από Χαραλάμπη. Καί καθόλου τυχαίο δεν είναι το όνομα του. Τον ονόμασα έτσι γιατί ο λόγος που απέκτησα σκύλο, ήταν η κόρη μου η Χαρά. Χαρά λάμπεις... Χαραλάμπης... Λάμπης...  Τον Λάμπη τον γνώρισα πριν από έξι χρόνια σε μια εκδήλωση φιλοζωικής. Εμείς τότε, μετά από την καθοδήγηση του γιατρού της Χαράς ψάχναμε να υιοθετήσουμε ένα λαμπραντόρ. Είχα ενημερώσει τις φιλοζωικές της περιοχής μου και όταν βρέθηκε ο κατάλληλος σκύλος μας ειδοποίησαν. Ο Λάμπης, κουτάβι τότε, ήταν από μαμά λαμπραντόρ και αγνώστου πατρός. Οι ιδιοκτήτες της μαμάς του, δεν τον ήθελαν, καθότι εξώγαμο και αμφιβόλου προέλευσης, και τον άφησαν στην φιλοζωική. Οι άνθρωποι της φιλοζωικής των φρόντισαν καί όταν έγινε 2 μηνών μας ειδοποίησαν ότι μπορούμε να τον πάρουμε. Στην εκδήλωση υπήρχαν καμία 50αρια σκυλάκια και είχαμε την δυνατότητα να διαλέξουμε οποίο θέλουμε, αφού πρώτα βλέπαμε το ημίαιμο λαμπραντόρ, που ως ράτσα, θεωρείται καταλληλότερη για ένα παιδάκι με αυτισμό. Όπως φ

Αν ζεις στην Αθήνα και αποφασίσεις να κάνεις ένα ταξίδι στην Θεσσαλονίκη, ή αν ζεις στην Θεσσαλονίκη και αποφασίσεις να κάνεις ένα ταξίδι στην Αθήνα, όσα θα διαβάσεις παρακάτω, σού είναι απολύτως απαραίτητα. 1. Μπουγάτσα... Στην Αθήνα μπουγάτσα λένε την σφολιάτα που έχει μέσα κρέμα. Είναι ολόκληρο κομμάτι (σαν μια τυρόπιτα) καί στο εσωτερικό του, αν θέλεις, θα σου βάλουν ζάχαρη άχνη και κανέλα. Στην Θεσσαλονίκη η μπουγάτσα είναι ένα ολόκληρο κατάστημα. Μπουγάτσα λένε το φύλλο και το περιεχόμενο πρέπει να το διευκρινίσεις. Μπουγάτσα με τυρί, κρέμα, κιμά, σπανάκι, Μερέντα... Μέχρι εκεί ξέρω... Μπες στο μαγαζί και ρώτα... 2. Βερνίκι νυχιών. Στην Αθήνα  το λένε μανό... Στην Θεσσαλονίκη το λένε όζα... Αν δεν βγάλεις άκρη, πες... <<Θέλω μπογιά για να βάψω τα νύχια μου>>. 3. Κάνει κρύο... Στην Θεσσαλονίκη λένε έβγαλε κρύο... Στην Αθήνα λένε έβαλε κρύο... Δεν έχω λόγια... Απλώς κάνει κρύο... 4. Λεμονάδα... Στην Θεσσαλονίκη λένε το αναψυκτικό που έχει γ

Στα 50 του και ξαφνικά πριν από πολλά  χρόνια, έφυγε από την ζωή, ο θείος Αριστείδης. Εγώ τότε ήμουν 10 ετών. Η αναστάτωση που προκάλεσε ο ξαφνικός χαμός του στην οικογένεια, ήταν μεγάλη. Καί η φράση που κυριαρχούσε για μέρες... <<Πόσο άδικο;;;  Ήταν τόσο μικρός>> .... Αυτή η φράση έμεινε κολλημένη στο κεφάλι μου για χρόνια... Πότε δεν εξέφρασα την απορία πού με βασάνιζε...<<Τι εννοείτε όταν λέτε μικρός;;;;; 50 χρόνων ήταν ο άνθρωπος... Είναι μικρός ένας άντρας 50 χρόνων;;;>>. Η απορία λύθηκε από μόνη της στο πέρασμα των χρόνων... Όταν η απόσταση της δικής μου ηλικίας άρχισε να μειώνεται και όταν το εικοσιτετράωρο σταμάτησε να μου φτάνει. Μαζί με εμένα μεγαλώναν οι υποχρεώσεις μου και μικραίναν οι μέρες. Ώσπου φτάσαμε στο σήμερα, που για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα τουλάχιστον μια μέρα ακόμη μέσα στην εβδομάδα, μπας και καταφέρω να χωρέσω κάνα δυο θέλω στα τόσα πρέπει. Λίγα χρόνια πριν μου φαινόταν μικρό το Σαββατοκύριακο, τώρα πια περνάνε ολόκληρες εβδομάδε