Η Ντίνα και Οι Άλλοι

Άλλο ένα άρθρο για την πανδημία… Νομίζω ότι είναι ολοφάνερο το ποσό πολύ έχω επηρεαστεί…Ελπίζω ότι σύντομα η έμπνευση θα μου χτυπήσει την πόρτα με κάτι πιο ανάλαφρο… Μέχρι τότε να με αγαπάς λίγο παραπάνω…  Η καραντίνα λοιπόν έφτασε στο τέλος της, υπό όρους πάντα. Εμείς καλούμαστε να προσαρμοστούμε για άλλη μια φορά σε νέα δεδομένα…  Μπορούμε να το κάνουμε με τακτ;;; Σε παρακαλώ… Ότι ήταν να γίνει έγινε… Είτε πρόκειται για μία παγκόσμια συνωμοσία ή για έναν θανατηφόρο ιό μπορούμε να κρατήσουμε τα πιστεύω μας για τον εαυτό μας. Σαφώς και θα εκφράσουμε την γνώμη μας, αλλά με σεβασμό … Χωρίς να πιέσουμε κανέναν και χωρίς να προσβάλλουμε κανέναν. Στην πραγματικότητα είναι απλό, στην πράξη δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι. Αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο… Αρκεί να πάρουμε ως δεδομένο, ότι όλοι είμαστε διαφορετικοι και ο καθένας μας για τους δικούς του λόγους, έχει την δική του οπτική... Που ενδεχομένως είναι πολύ διαφορετική από την δική μας, και  φαντάζει στα μάτια μας τελείως παράλογη. Αλλά δεν

Όταν ξεκίνησε η καραντίνα  τα πράγματα ήταν απλά. Κλείνουμε τα πάντα και μένουμε σπίτι…Τώρα όμως που τελειώνει,  όλα έγιναν δύσκολα….. Καταρχήν μπήκε στην ζωή μας ο όρος … Ατομική ευθύνη… Και κάπου διάβασα ότι ο όρος αυτός μας είναι άγνωστος…  Τι είναι όμως ατομική ευθύνη;;; Ατομική ευθύνη είναι αυτό που κρατάμε το παιδί μας στο σπίτι όταν είναι άρρωστο για να μην κολλήσουν τα άλλα παιδιά της τάξης του. Έτσι προστατευουμε και το δικό μας ταλαιπωρημένο από την ίωση παιδί, να μην κολλήσει μία καινούρια, μιας και το ανοσοποιητικό του είναι ήδη χαμηλό.  Ατομική  ευθύνη είναι να καθαρίζουμε το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι μας όταν χιονίζει, για να μπορούμε να βγούμε χωρίς να κινδυνεύουμε. Έτσι  δίνουμε στους υπεύθυνους του δήμου την δυνατότητα να ασχοληθούν με τους δρόμους ώστε να μπορούμε να πάμε με ασφάλεια στην δουλειά μας.  Ατομική ευθύνη  ήταν να μείνω στο σπίτι την περίοδο της καραντίνας και να συνεχίσω να τηρώ τους κανόνες πρόληψης για τον ιό μετά την λήξη της.  Όλα αυτά, είναι δική

Ναι είναι αλήθεια…  Δεν είναι ούτε εγωίστικο, ούτε έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου... Για ένα διάστημα της ζωή μου ήμουν η καλύτερη μαμά του κόσμου . Δεν φώναξα ποτέ στο παιδί μου, συζητούσαμε τα πάντα  ήρεμα και στο τέλος παίρναμε μαζί την σωστή απόφαση. Το παιδί μου, κοιμόταν ήσυχο στο κρεβάτι του, όλο το βράδυ και έτρωγε όλο του το  φαγητό, μαγειρεμένο αποκλειστικά και μόνο από βιολογικά προϊόντα. Φυσικά δεν αντιμετώπισα ποτέ κλάματα και φωνές μέσα σε κάποιο κατάστημα όταν είπα όχι σε κάτι που ήθελε…. Και μετά… Όλα άλλαξαν… Γέννησα…!!!  Από καταπληκτική μαμά…Έγινα σκέτο μαμά…Πολύ σκέτο όμως… Από αυτές που φωνάζουν στην παραλία…Από αυτές, που κάποια στιγμή το παιδί τους, χάλασε τον κόσμο στο σούπερ μάρκετ μετά από ένα όχι. Από αυτές, που έδωσαν πρωί πρωί σοκολάτα, για να εξαγοράσουν μια ώρα ησυχίας, από αυτές τις μαμάδες, που προκειμένου να κοιμηθούν ένα ολόκληρο βράδυ, πήραν το παιδί στο κρεβάτι τους, αψηφώντας μια στρατιά από ειδικούς. Από αυτές που βάζοβγάζουν την ζακέτα στην

Γενικά δεν είμαι και ο πιο ενημερωμένος άνθρωπος που ξέρεις. Αν θέλεις δηλαδή, με λες και οποισθοδρομική. Ειδικά αν ξέρεις όλες τις παρακάτω εκφράσεις… Με λες και παλαιολιθική, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Είναι φράσεις που όταν τις άκουσα για πρώτη φορά έμεινα άφωνη….. Για να είμαι ειλικρινής ούτε τώρα είμαι σίγουρη ότι έχω καταλάβει ακριβώς τι σημαίνουν κάποιες από αυτές, αλλά δεν έχει σημασία. Πάμε να τις δούμε;;;  "Το κραγιόν σου είναι κλάμα…"Στην αρχή νόμιζα ότι το κραγιόν μου είναι χάλια… Και ρώτησα, "τόσο χάλια είναι;;; εμένα μου αρέσει πολύ;;;; για να πάρω την απάντηση…" Το ίδιο λέμε… Το κραγιόν σου είναι κλάμα!!!!" Τελικά είναι κλάμα σημαίνει ότι είναι πάρα πολύ ωραίο……  Θα βγω με γκομενέτο σήμερα… Και εγώ κατάλαβα ότι έχει σχέση… Αλλά όχι…Ο γκομενέτος είναι σαν το Βαρωνέτο, είναι ένας τίτλος κάτω από τον Βαρώνο …  Βαρώνος - Βαρωνέτος…  Γκόμενος - Γκομενέτος… Είναι ο τύπος σε αναμονή… Μπορεί να γίνει γκόμενος μια μέρα… Μπορεί όμως και όχι…