Χιόνι χιόνι χιόνι...
Μεγάλωσα σε ένα ορεινό χωριό στην Βόρεια Ελλάδα. Έχω ζήσει την μισή μου ζωή στην Θεσσαλονίκη και την άλλη μισή στην Αθήνα. Αυτή τη στιγμή δε, έχω την χαρά να μένω σε μια περιοχή που βλέπουμε κάθε χρόνο χιόνι. Νομίζω λοιπόν ότι έχω την εμπειρία να δώσω κάποιες οδηγίες προς χιονοπολεμιστές…
Αγαπημένη μου αναγνώστρια δεν θέλω να σε πικράνω, αλλά οι υπέροχες δωδεκάποντες μπότες που αγόρασες στο Black Friday, δεν είναι για το χιόνι… Δεν κάνουν για χιόνι… Γλιστράνε… Κάθε φορά που χιονίζει οι ορθοπεδικές κλινικές είναι γεμάτες, και μάντεψε γιατί… Τα νοσοκομεία αυτή τη στιγμή τρέχουν και δεν φτάνουν, κρίμα δεν είναι να περάσεις μια ολόκληρη μέρα στην αναμονή του κρατικού Νίκαιας;;; Είναι… Δεν μπορεί κάτι με χαμηλό τακούνι θα υπάρχει στην ντουλάπα σου… Αν όχι, μείνε σπίτι… (λίγο κλισέ αυτό… Αλλα ταιριάζει γάντι…)
Αγαπημένε μου αναγνώστη…
Το ξέρω και το ξέρεις ότι είσαι ο καλύτερος οδηγός του κόσμου. - Σαν εσένα κανείς… Αν όμως δεν έχεις το κατάλληλο αυτοκίνητο, (ξέρεις, αυτό που έχει ρόδες τύπου τρακτέρ), τα κατάλληλα λάστιχα και τις κατάλληλες αλυσίδες, δεν μπορείς να πας στο βουνό. Δεν φταίει ο δήμος, η πολιτική προστασία, η Άση Μπήλιου και ο Αρναούτογλου. Οι δρόμοι που οδηγούν σε βουνό είναι στενοί και συνήθως έχουν στροφές. Δεν υπάρχει χώρος για αναστροφή και δεν είσαι ο μόνος που είχε αυτή την καταπληκτική ιδέα. Μπορείς να πάρεις το μια χαρά αυτοκίνητο σου και να πας μέχρι εκεί που μπορείς… Ουτε χιλιόμετρο παραπάνω…
Με λίγα λόγια… Σε όλους αρέσει το χιόνι, κάνει τα πάντα γύρω μας να φαίνονται πιο καθαρά, πιο φωτεινά, πιο όμορφα. Τα παιδιά τρελαίνονται και οι μεγάλοι γινόμαστε παιδιά. Είναι υπέροχο το χιόνι, αλλά θέλει προσοχή…
Πολλά φιλιά! Ντίνα!!!
